Akara z Maroni, akara marońska (Cleithracara maronii, syn. Acara maronii, syn. Aequidens maronii) - słodkowodna ryba z rodziny pielęgnicowatych z rzędu okoniokształtnych, jedyny przedstawiciel rodzaju Cleithracara. Często hodowana w akwariach.

Występowanie 

stojące i wolno płynące wody Surinamu i Gujany.

Wielkość 

samica – 6 cm, samiec – przeciętnie 7 cm (maksymalnie do 10 cm)

Cechy zewnętrzne

ciało ma barwy żółtobrunatnej lub czerwonawej, na bokach występują pasy oraz wyraźna, żółto obrzeżona, ciemna plama. Samiec jest nieco większy i ma bardziej wydłużone płetwy: odbytową i grzbietową.

Zachowanie 

jedna z najspokojniejszych pielęgnic. Nie kopie i oszczędza rośliny.

Dymorfizm płciowy 

Samiec z reguły większy, intensywniej ubarwiony z widoczną plamą w kształcie dziurki do klucza i o nieco bardziej wydłużonych końcach płetw. Starsze samce posiadają długie, wyciągnięte niebieskawe końce płetw.

Wymagania w akwarium 

Zbiornik duży, co najmniej 80 – 100 cm długości. Częściowo dobrze zarośnięte, nie za jaskrawe oświetlenie. Niezbędne rośliny pływające oraz kryjówki między roślinami i dekoracjami, na podłożu leżące płaskie kamienie.

Woda 

Optymalna temperatura 23 - 26 °C (najniższa dopuszczalna 20 °C). Miękka lub średnio twarda; pH 6-7; filtrowana i napowietrzana, regularnie znacznie odświeżana.

Rozmnażanie 

Hodowla może być dość trudna, gdyż nie wszystkie pary się wycierają ze sobą. Tarlaki wycierają się po okresie około pół roku. Dobrane pary wycierają się na gładkich, płaskich kamieniach lub na szerokich liściach, np.: żabienicach. Ryby opiekują się ikrą. Muszą mieć zapewniony spokój, ponieważ zdenerwowane zjadają jaja. Najczęściej jaj pilnuje samiec. Młode są długo prowadzone przez rodziców, czasem aż 6 miesięcy.

Żywienie 

Pokarm żywy, mrożony i suchy.